خاتميت نفي مسلك باب و بهاء

مشخصات كتاب

عنوان: خاتميت: نفي مسلك باب و بهاء

پديدآورنده: عزالدين رضانژاد

نشريه: زمانه

شماره نشريه: 61

سال: 1386

ماه: 7

تعداد صفحه: 72 _ 75

زبان: فارسي

موضوع: بررسي دلايل انحرافي بابيت و بهائيت _ نقد ديدگاه بابيان و بهائيان درباره خاتميت

خاتميت: نفي مسلك باب و بهاء

از آنجا كه خواستن هر چيزي، لزوما به معناي توجه به جميع لوازم آن و وجود آن ها نيست، لذا در مطالعه ي بروز گرايشات انحرافي نيز بايد توجه كرد كه تا چه اندازه اي داعيان اين گرايش ها، توجيهات نظري خود را سامان داده اند. وقتي انحراف و بدعت نسبت به دين اتفاق مي افتد، موضوع بسيار پيچيده تر مي گردد و كذب مدعاي مدعيان آشكارتر و ضعف ايشان عيان تر مي شود. پذيرش اصل خاتميت از سوي حسينعلي بهاء، از يك سو، و نفي آن از سوي عباس افندي و ديگران، از سوي ديگر، همراه با انشقاق و شكاف دروني و طرح دو شريعت، يكي به نام «بيان» و ديگري به نام «اقدس»، گوياترين دليل بر انحرافي بودن مسلك باب و بهاء مي باشد كه در اين مقاله شرح داده شده است. «خاتميت»، يكي از اصول اساسي و مشترك بين همه ي مذاهب و فرق اسلامي (شيعه، سني و...) است. بر مبناي اين اصل، حضرت محمد بن عبدالله، پيامبر گرامي اسلام، آخرين پيامبر و فرستاده ي الهي در روي زمين است؛ يعني، آخرين فردي است كه از سوي خداوند، به عنوان «نبي» و «رسول»، به سوي بشر فرستاده شده و دين و شريعت وي (اسلام) آخرين آيين آسماني است. آيات قرآن كريم و احاديث پيشوايان معصوم، با تعابير گوناگون، كرارا به اين اصل (خاتميت پيامبر و دين او) تصريح و تأكيد كرده اند، چندان كه احاديثي چنين، شهرت زايد الوصفي دارند: حلال محمد حلالي